2012-02-12 153 views
2

我不明白爲什麼我必須收到一個二維陣列的內容 b[][3]而不是**b?另外我們怎樣才能按爲二維數組撥打? 另外,二維數組arr的地址等於arr的內容等於*arr等於&arr[0][0];所有地址都是一樣的。我無法清楚地看到它;有人可以向我解釋一個多維數組是如何存儲的。 「圖片有用的鏈接將受到歡迎」。**變量和變量[] []之間的區別?

#include "hfile.h" // contains all needed H files 

void caller(int b[][3]) // why can't we write **b? 
{ 
    int k=100; 
    printf("\n****Caller:****\n"); 

    for(int i=0;i<3;i++) 
    { 
     for(int j=0;j<3;j++) 
     { 
      b[i][j]=k++; 
      printf("\t %d",b[i][j]); 
     } 
     printf("\n"); 
    } 
} 

int main() 
{ 
    int arr[3][3]={1,2,3,4,5,6,7,8,9}; // original containts 

    caller(arr);    // Called caller function passing containts of "arr" 

    printf("\n****Orignal****\n"); 
    for(int i=0;i<3;i++) 
    { 
     for(int j=0;j<3;j++) 
      printf("\t %d",arr[i][j]);   

     printf("\n"); 
    } 
    return 0; 
} 
+0

當你使用'int ** b'時會發生什麼?一些編譯器錯誤? – user1025189 2012-02-12 11:14:44

+0

是錯誤:無法將int [3] *轉換爲int ** – user1171901 2012-02-12 11:34:55

+0

請閱讀[comp.lang.c FAQ](http://c-faq.com)的第6節。 – 2012-02-12 11:51:44

回答

1

ASCII藝術規則!

讓我們來看一個2D數組。我們假設該數組是2個字節的short整數,並且地址也是方便的2個字節。如果你喜歡,這可能是一個Zilog Z80芯片,但它只是爲了方便保持數字小。

short A[3][3]; 

+---------+---------+---------+ 
| A[0][0] | A[0][1] | A[0][2] | 
+---------+---------+---------+ 
| A[1][0] | A[1][1] | A[1][2] | 
+---------+---------+---------+ 
| A[2][0] | A[2][1] | A[2][2] | 
+---------+---------+---------+ 

讓我們假設地址:A = 0x4000。該陣列的元件的short *地址,然後,分別是:現在

&A[0][0] = 0x4000; 
&A[0][1] = 0x4002; 
&A[0][2] = 0x4004; 
&A[1][0] = 0x4006; 
&A[1][1] = 0x4008; 
&A[1][2] = 0x400A; 
&A[2][0] = 0x400C; 
&A[2][1] = 0x400E; 
&A[2][2] = 0x4010; 

,還應該觀察到,則可以寫成:

&A[0] = 0x4000; 
&A[1] = 0x4006; 
&A[2] = 0x400C; 

類型這些指針是「指針數組[3] short'或short (*A)[3]

還可以寫爲:

&A  = 0x4000; 

類型的,這是 '指針數組[3] [3]的short',或short (*A)[3][3]

其中一個主要的差異是在對象的大小,因爲這代碼演示:

#include <stdio.h> 
#include <inttypes.h> 

static void print_address(const char *tag, uintptr_t address, size_t size); 

int main(void) 
{ 
    char buffer[32]; 
    short A[3][3] = { { 0, 1, 2 }, { 3, 4, 5 }, { 6, 7, 8 } }; 
    int i, j; 

    print_address("A", (uintptr_t)A, sizeof(A)); 
    print_address("&A", (uintptr_t)&A, sizeof(*(&A))); 

    for (i = 0; i < 3; i++) 
    { 
     for (j = 0; j < 3; j++) 
     { 
      sprintf(buffer, "&A[%d][%d]", i, j); 
      print_address(buffer, (uintptr_t)&A[i][j], sizeof(*(&A[i][j]))); 
     } 
    } 

    for (i = 0; i < 3; i++) 
    { 
     sprintf(buffer, "&A[%d]", i); 
     print_address(buffer, (uintptr_t)&A[i], sizeof(*(&A[i]))); 
    } 

    putchar('\n'); 
    for (i = 0; i < 3; i++) 
    { 
     for (j = 0; j < 3; j++) 
     { 
      printf(" A[%d][%d] = %d", i, j, A[i][j]); 
     } 
     putchar('\n'); 
    } 

    return 0; 
} 

static void print_address(const char *tag, uintptr_t address, size_t size) 
{ 
    printf("%-8s = 0x%.4" PRIXPTR " (size %zu)\n", tag, address & 0xFFFF, size); 
} 

該程序假貨16位地址與所述print_address()函數的掩蔽操作。

在MacOS X 10.7.2(GCC'i686-apple-darwin11-llvm-gcc-4.2(GCC)4.2.1(基於Apple Inc. build 5658)(LLVM)上編譯爲64位模式時的輸出建立2335.15.00)'),是:

A   = 0xD5C0 (size 18) 
&A  = 0xD5C0 (size 18) 
&A[0][0] = 0xD5C0 (size 2) 
&A[0][1] = 0xD5C2 (size 2) 
&A[0][2] = 0xD5C4 (size 2) 
&A[1][0] = 0xD5C6 (size 2) 
&A[1][1] = 0xD5C8 (size 2) 
&A[1][2] = 0xD5CA (size 2) 
&A[2][0] = 0xD5CC (size 2) 
&A[2][1] = 0xD5CE (size 2) 
&A[2][2] = 0xD5D0 (size 2) 
&A[0]  = 0xD5C0 (size 6) 
&A[1]  = 0xD5C6 (size 6) 
&A[2]  = 0xD5CC (size 6) 

    A[0][0] = 0 A[0][1] = 1 A[0][2] = 2 
    A[1][0] = 3 A[1][1] = 4 A[1][2] = 5 
    A[2][0] = 6 A[2][1] = 7 A[2][2] = 8 

予編譯而不在32位模式下的掩蔽操作的變體,並得到了輸出:

A   = 0xC00E06D0 (size 18) 
&A  = 0xC00E06D0 (size 18) 
&A[0][0] = 0xC00E06D0 (size 2) 
&A[0][1] = 0xC00E06D2 (size 2) 
&A[0][2] = 0xC00E06D4 (size 2) 
&A[1][0] = 0xC00E06D6 (size 2) 
&A[1][1] = 0xC00E06D8 (size 2) 
&A[1][2] = 0xC00E06DA (size 2) 
&A[2][0] = 0xC00E06DC (size 2) 
&A[2][1] = 0xC00E06DE (size 2) 
&A[2][2] = 0xC00E06E0 (size 2) 
&A[0]  = 0xC00E06D0 (size 6) 
&A[1]  = 0xC00E06D6 (size 6) 
&A[2]  = 0xC00E06DC (size 6) 

    A[0][0] = 0 A[0][1] = 1 A[0][2] = 2 
    A[1][0] = 3 A[1][1] = 4 A[1][2] = 5 
    A[2][0] = 6 A[2][1] = 7 A[2][2] = 8 

而在64位模式下,該變體的輸出爲:

A   = 0x7FFF65BB15C0 (size 18) 
&A  = 0x7FFF65BB15C0 (size 18) 
&A[0][0] = 0x7FFF65BB15C0 (size 2) 
&A[0][1] = 0x7FFF65BB15C2 (size 2) 
&A[0][2] = 0x7FFF65BB15C4 (size 2) 
&A[1][0] = 0x7FFF65BB15C6 (size 2) 
&A[1][1] = 0x7FFF65BB15C8 (size 2) 
&A[1][2] = 0x7FFF65BB15CA (size 2) 
&A[2][0] = 0x7FFF65BB15CC (size 2) 
&A[2][1] = 0x7FFF65BB15CE (size 2) 
&A[2][2] = 0x7FFF65BB15D0 (size 2) 
&A[0]  = 0x7FFF65BB15C0 (size 6) 
&A[1]  = 0x7FFF65BB15C6 (size 6) 
&A[2]  = 0x7FFF65BB15CC (size 6) 

    A[0][0] = 0 A[0][1] = 1 A[0][2] = 2 
    A[1][0] = 3 A[1][1] = 4 A[1][2] = 5 
    A[2][0] = 6 A[2][1] = 7 A[2][2] = 8 

32位和64位地址版本中有很多噪音,所以我們可以保留「僞16位」地址版本。

請注意A[0][0]的地址與A[0]A的地址是如何相同的,但指向的對象的大小是不同的。 &A[0][0]指向單個(短)整數; &A[0]指向3個(短)整數的數組; &A指向一個3x3(短)整數數組。

現在我們需要看看short **是如何工作的;它的工作原理完全不同這裏有一些測試代碼,與前面的例子有關但不同。

#include <stdio.h> 
#include <inttypes.h> 

static void print_address(const char *tag, uintptr_t address, size_t size); 

int main(void) 
{ 
    char buffer[32]; 
    short t[3] = { 99, 98, 97 }; 
    short u[3] = { 88, 87, 86 }; 
    short v[3] = { 77, 76, 75 }; 
    short w[3] = { 66, 65, 64 }; 
    short x[3] = { 55, 54, 53 }; 
    short y[3] = { 44, 43, 42 }; 
    short z[3] = { 33, 32, 31 }; 
    short *a[3] = { t, v, y }; 
    short **p = a; 
    int i, j; 

    print_address("t", (uintptr_t)t, sizeof(t)); 
    print_address("u", (uintptr_t)u, sizeof(u)); 
    print_address("v", (uintptr_t)v, sizeof(v)); 
    print_address("w", (uintptr_t)w, sizeof(w)); 
    print_address("x", (uintptr_t)x, sizeof(x)); 
    print_address("y", (uintptr_t)y, sizeof(y)); 
    print_address("z", (uintptr_t)z, sizeof(z)); 

    print_address("a", (uintptr_t)a, sizeof(a)); 
    print_address("&a", (uintptr_t)&a, sizeof(*(&a))); 

    for (i = 0; i < 3; i++) 
    { 
     for (j = 0; j < 3; j++) 
     { 
      sprintf(buffer, "&a[%d][%d]", i, j); 
      print_address(buffer, (uintptr_t)&a[i][j], sizeof(*(&a[i][j]))); 
     } 
    } 

    for (i = 0; i < 3; i++) 
    { 
     sprintf(buffer, "&a[%d]", i); 
     print_address(buffer, (uintptr_t)&a[i], sizeof(*(&a[i]))); 
    } 

    putchar('\n'); 
    for (i = 0; i < 3; i++) 
    { 
     for (j = 0; j < 3; j++) 
     { 
      printf(" a[%d][%d] = %d", i, j, a[i][j]); 
     } 
     putchar('\n'); 
    } 

    putchar('\n'); 
    print_address("p", (uintptr_t)p, sizeof(*(p))); 
    print_address("&p", (uintptr_t)&p, sizeof(*(&p))); 

    for (i = 0; i < 3; i++) 
    { 
     for (j = 0; j < 3; j++) 
     { 
      sprintf(buffer, "&p[%d][%d]", i, j); 
      print_address(buffer, (uintptr_t)&p[i][j], sizeof(*(&p[i][j]))); 
     } 
    } 

    for (i = 0; i < 3; i++) 
    { 
     sprintf(buffer, "&p[%d]", i); 
     print_address(buffer, (uintptr_t)&p[i], sizeof(*(&p[i]))); 
    } 

    putchar('\n'); 
    for (i = 0; i < 3; i++) 
    { 
     for (j = 0; j < 3; j++) 
     { 
      printf(" p[%d][%d] = %d", i, j, p[i][j]); 
     } 
     putchar('\n'); 
    } 

    return 0; 
} 

static void print_address(const char *tag, uintptr_t address, size_t size) 
{ 
    printf("%-8s = 0x%.4" PRIXPTR " (size %zu)\n", tag, address & 0xFFFF, size); 
} 

這是一個兩半的程序。一半解剖陣列a;另一個解剖雙指針p。下面是一些ASCII藝術來幫助理解這一點:

+------+------+------+      +------+------+------+ 
| 99 | 98 | 97 | t = 0x1000  | 88 | 87 | 86 | u = 0x1100 
+------+------+------+      +------+------+------+ 

+------+------+------+      +------+------+------+ 
| 77 | 76 | 75 | v = 0x1200  | 66 | 65 | 64 | w = 0x1300 
+------+------+------+      +------+------+------+ 

+------+------+------+      +------+------+------+ 
| 55 | 54 | 53 | x = 0x1400  | 44 | 43 | 42 | y = 0x1500 
+------+------+------+      +------+------+------+ 

+------+------+------+ 
| 33 | 32 | 31 | z = 0x1600 
+------+------+------+ 

+--------+--------+--------+ 
| 0x1000 | 0x1200 | 0x1500 | a = 0x2000 
+--------+--------+--------+ 

+--------+ 
| 0x2000 |      p = 0x3000 
+--------+ 

注意,陣列t .. z位於「任意」位置 - 圖中不是連續的。一些數組可能是全局變量,例如來自另一個文件,其他數據可能是同一個文件中的靜態變量,但在函數之外,其他則是靜態的,但是函數本地的,以及這些本地自動變量。你可以看到p是一個包含地址的變量;地址是數組a的地址。反過來,數組a包含3個地址,即3個其他數組的地址。

這是64位編譯程序的輸出,人爲分割。它通過屏蔽除十六進制地址的最後四位數字之外的所有地址來模擬16位地址。

t   = 0x75DA (size 6) 
u   = 0x75D4 (size 6) 
v   = 0x75CE (size 6) 
w   = 0x75C8 (size 6) 
x   = 0x75C2 (size 6) 
y   = 0x75BC (size 6) 
z   = 0x75B6 (size 6) 

這樣可以防止關於未使用的變量的警告,還可以識別7個3個整數數組的地址。

a   = 0x7598 (size 24) 
&a  = 0x7598 (size 24) 
&a[0][0] = 0x75DA (size 2) 
&a[0][1] = 0x75DC (size 2) 
&a[0][2] = 0x75DE (size 2) 
&a[1][0] = 0x75CE (size 2) 
&a[1][1] = 0x75D0 (size 2) 
&a[1][2] = 0x75D2 (size 2) 
&a[2][0] = 0x75BC (size 2) 
&a[2][1] = 0x75BE (size 2) 
&a[2][2] = 0x75C0 (size 2) 
&a[0]  = 0x7598 (size 8) 
&a[1]  = 0x75A0 (size 8) 
&a[2]  = 0x75A8 (size 8) 

    a[0][0] = 99 a[0][1] = 98 a[0][2] = 97 
    a[1][0] = 77 a[1][1] = 76 a[1][2] = 75 
    a[2][0] = 44 a[2][1] = 43 a[2][2] = 42 

請注意重要的區別。 a的大小現在是24個字節,而不是18個,因爲它是3個(64位)指針的數組。 &a[n]的大小是8個字節,因爲每個都是一個指針。將數據加載到數組位置的方法也大不相同 - 您必須查看彙編器才能看到該數據,因爲C源代碼看起來相同。

在2D陣列碼,爲A[i][j]加載操作計算:的A

  • 增加(3 * i + j) * sizeof(short)

    • 字節地址到字節地址
    • 讀取從該地址2個字節的整數。

    在指針代碼的陣列,爲A[i][j]加載操作計算:

    • a
    • 字節地址添加i * sizeof(short *)到字節地址
    • 從該計算出的值取字節地址,稱它爲b
    • 增加j * sizeof(short)增加到b
    • 取出從地址b

    2字節整數爲p輸出是有些不同。注意,特別地,地址p與地址p不同。但是,一旦你過去了,行爲基本上是一樣的。

    p   = 0x7598 (size 8) 
    &p  = 0x7590 (size 8) 
    &p[0][0] = 0x75DA (size 2) 
    &p[0][1] = 0x75DC (size 2) 
    &p[0][2] = 0x75DE (size 2) 
    &p[1][0] = 0x75CE (size 2) 
    &p[1][1] = 0x75D0 (size 2) 
    &p[1][2] = 0x75D2 (size 2) 
    &p[2][0] = 0x75BC (size 2) 
    &p[2][1] = 0x75BE (size 2) 
    &p[2][2] = 0x75C0 (size 2) 
    &p[0]  = 0x7598 (size 8) 
    &p[1]  = 0x75A0 (size 8) 
    &p[2]  = 0x75A8 (size 8) 
    
        p[0][0] = 99 p[0][1] = 98 p[0][2] = 97 
        p[1][0] = 77 p[1][1] = 76 p[1][2] = 75 
        p[2][0] = 44 p[2][1] = 43 p[2][2] = 42 
    

    所有這些都在一個單獨的(主要)函數中。當將各種指針傳遞給函數並訪問這些指針後面的數組時,您需要對自己進行並行實驗。

  • +0

    謝謝..(雖然我需要一些時間才能完全理解你的闡述)現在這激勵了我...... :) – user1171901 2012-02-12 16:58:31

    5

    如果聲明一個多維數組:

    int b[M][N]; 
    

    存儲是連續的。所以當你訪問一個元素時,例如(x = b[i][j];),編譯器產生的代碼相當於此:

    int *c = (int *)b; // Treat as a 1D array 
    int k = (i*N + j); // Offset into 1D array 
    x = c[k]; 
    

    當通過一個指針到指針訪問一個元素,編譯器不具有的尺寸的知識,並可以產生這樣的代碼:

    int *t = b[i]; // Follow first pointer (produces another pointer) 
    x = t[j];  // Follow second pointer 
    

    即它只是遵循指針。

    這些是完全不兼容的,所以編譯器會阻止你將一個真正的二維數組傳遞給一個帶指針指針的函數。

    0
    void caller(int b[][3]) // why can't we write **b ? 
    

    你可以寫int **b,但你不能傳遞arr這個功能,因爲arr被定義爲int arr[3][3]這是與int **類型不兼容。

    arr可以轉換成int (*)[3]而不是轉換成int **。所以,你可以這樣寫:

    void caller(int (*b)[3]) //ok 
    

    其實int[3][3]定義陣列的陣列,而int**定義一個指針的指針。 int[3][3]可以轉換成指針指向一個3 int(它是int (*)[3]),就像int[3]可以轉換成指針int(這是int*)。

    1.更確切地說,它定義了一個3-array-of-3-int的數組。

    相關問題